Zes weken na IM Nice stond ik opnieuw aan de start van een Ironman in Maastricht.
No wetsuit swim en daar was ik best blij mee. Gestart samen met Ruud De Rybel van MD Veldeman die ik ken van de cursus initiator triatlon. Ik kan wonderwel goed mee in zijn voeten en na 1u03m52s staan we weer op het droge.
Traditioneel doe ik een ‘Castro’ wissel. Dit betekent heel op’t gemak en zeker niets vergeten.
Fietske op en weg voor 2 zware rondjes door Nederlands en Belgisch Limburg. Jammer genoeg veel last van lage rugpijn waardoor ik niet steeds in de aero houding kon blijven maar het had geen negatief effect op de benen. Gewoon vervelend maar doorbijten dus. Met al die korte klimmetjes is het parcours zeker niet te onderschatten en de wind was soms vriend maar soms ook niet.
T2 binnengekomen en ik ging eens wat sneller wisselen. Rap weg maar geen gellekes bij… Na afloop bleek dat ze gewoon nog in de T2 zak zaten… Toch maar voor de ‘Castro’ wissel kiezen volgende keer.
Ik begin de marathon tegen 4’30 maar weet dat ik dat nog nooit heb volgehouden maar het voelt niet slecht. Tot km 20 kan ik het tempo vrij strak houden maar dan wordt het zwaar. Alles kraakt en doet pijn maar ik kan blijven lopen en haal er meer in dan dat ik word ingehaald. Onze Ismael komt ondertussen wel langs mij door gevlogen. Amai wat een prestatie. Laatste keer de St Pietersberg moet ik stappen. Boven terug lopen/strompelen. Net voor ik Maastricht terug binnenloop 50m ‘tactisch’ gewandeld. Tussen het volk wil ik niet het risico nemen om daar te moeten wandelen… ?
Nog een keer langs onze bevoorradingspost waar de aanmoedigingen echt deugd gedaan hebben.
Dan door het centrum naat de finish. Wel een hele mooie aankomst.
Steendood maar content met 10u03m52s.
Heel erg bedankt aan de hele club voor de steun en merci aan Raf om mijn persoonlijke bevoorrader te zijn.
Next Ironman… Voorlopig alle opties open…
Note editor : op onze “Hall of Fame” staan alle IM-distance triatlons die TTL-ers gedaan hebben … kan interessant zijn