Maasmarathon 2016
Vorig jaar in Amsterdam liep ik een sub 3 uur marathon. Ik kende een super start en het kon allemaal niet snel genoeg gaan. Hierdoor waren de splits allesbehalve constant en kwam ik op 30k de befaamde muur tegen. Des te sneller je dan wil lopen, des te trager het gaat. Dit gaf me een wrang gevoel. Hierna ging ik op zoek naar een andere snelle marathon, maar kleinschalig en korter bij thuis.
Een dikke 200 dagen later en ervaring rijker nam ik deel aan de Maasmarathon. Deze vertrekt om 09.05 in visé om vervolgens via het centrum van Maastricht terug te finishen in het centrum van visé. Eén uur op voorhand aankomen is ruim voldoende. Terwijl de organisatie de laatste hand legt aan de opbouw, haal ik mijn nummer af. Daarna check ik mijn race vest nog voor gellekes (1/5k) en 2*500ml soft flasks die ik maar voor de helft vul (gewicht enz.). Nadat ik mijn tas heb afgegeven, ga ik me opwarmen. Elke zijstraat die ik neem, helt naar boven en ik twijfel nog eens aan de vlakheid van het parcours. 10-tal keer loop ik rustig naar boven en plaats een progressieve versnelling naar onder. De heupbuiger die de laatste dagen al raar doet, is vandaag ook niet beter. Na enkele specifieke stretchoefeningen is het gevoel nog niet verdwenen.
Een kwartier voor de start is het tijd voor het nerveusheidspiske en wandel ik naar de start. Atleten die boven de 3uur lopen mogen vanaf 13k bijgestaan worden door een fietser. Slechts een 25-tal lopers waaronder ik hebben de ambitie om onder de magische 3uur te lopen. Met een zee van ruimte starten we zonder drummen aan de 42.195km. Het plan was om een constant tempo te lopen en mannen met ervaring volgen. Ik had een tempo van 4’00min/km in gedachten. Dat is ruim 9s/km sneller als in Amsterdam, maar daar had ik dan ook zoveel energie verspeeld door veel kilometers een heel pak te snel te lopen. Verder liep ik op training blokken van 4’00 en bleef ik er onder mijn threshold hartslag. Dus met een super dag en onder ideale omstandigheden een haalbare kaart. Na een 1k had ik mijn ervaren pacer al gevonden. Dominique in een pakje van Ironman startte ook rustig om daarna de snelle starters 1 voor 1 voorbij te gaan. De eerste 10k klokte we af telkens tussen de 4’00 – 4’05 af.
De volgende 10k liepen we nog steeds hetzelfde tempo, maar het werd steeds moeilijker. Elke bevoorradingspost nam ik 2 waterbekers en bevochtigde ik mijn spons. Met temperaturen die al vroeg op de dag richting 25 °C gingen en lange loopstukken zonder schaduw, volstond het niet. Als reactie op de warmte ging mijn harslag nog enkele slagen hoger. Daarenboven waren mijn 2 softflasks al snel aan het opraken (had ik deze maar helemaal gevuld :-) ). Op de bevoorradingspost van 20k besef ik dat het vandaag niet zal gebeuren en neem ik mijn tijd om de softflasken helemaal te vullen.
De volgende 10k is het mentaal en fysiek even bekomen en probeer ik mijn tempo te vinden. Hoewel ik 5’00min/km liep, werd ik niet veel ingehaald. Blijkbaar ben ik niet enigste die het moeilijk heeft. Het 30k punt was dan weer een mentale opkikker. In plaats van helemaal stil te vallen, zoals in Amsterdam, gind het goed. Dus ging ik weer wat sneller lopen. Uiteindelijk kon ik de overige kilometers nog rond de 4’30 lopen en finishte rond de 3u06.
Bijna 20 minuten later dan het doel of 10 minuten later dan de vorige marathon ben ik niet ontevreden. Sommige dagen zit er gewoon niet meer in.
Verder nog een link naar de activiteit: https://connect.garmin.com/modern/activity/1160027733